hbg

Van zeilreis naar spirituele kindercoach

Wat-is-jouw-droomFragment uit het boek "Wat is jouw droom" van Esther Jacobs over Sylvia Ahsmann, een boek uit 2010. Inmiddels ben ik alweer heel wat verder in mijn visie en met mijn praktijk.

Bron: www.watisjouwdroom.info 

Mijn pad is langs allerlei onverwachte wegen gegaan. Het begon met mijn droom een zeilreis te maken. Ik had twintig jaar geleden al eens gezeild met mijn vorige partner en na mijn scheiding ben ik serieus zeilles gaan nemen en heb ik mijn diploma's gehaald.

Het gevoel van vrijheid sprak me enorm aan. Zeilen is een sportieve, actieve bezigheid en dat vind ik heerlijk. Het samenwerken met de elementen, spelen met wind en water. Ook het technische aspect spreekt me erg aan. Hoe maak je optimaal gebruik van wind en stroming? Bovendien ben ik heel graag op en bij water.

Zo ben ik de afgelopen jaren flink gaan zeilen: in Nederland, Griekenland en zelfs rond Spitsbergen. Dit waren bijzondere ervaringen. Ik heb zelfs overwogen om een zeilboot te kopen, maar zover is het nog niet gekomen.

De afgelopen twee jaar ben ik nog verder gaan onderzoeken waar mijn hart ligt en wat ik te doen heb op deze aardbol. Ik realiseerde me dat mijn behoefte aan vrijheid deels was ontstaan vanuit mijn werk in het onderwijs, waarin ik voor mezelf en voor de kinderen juist een gebrek aan vrijheid voelde om echt te mogen zijn wie je bent en te leven naar de impulsen die je van binnenuit voelt.

Ik heb altijd gezocht naar vernieuwend onderwijs, met een idee en visie erachter. Naar ruimte en vrijheid voor het kind. Niet alleen het overbrengen van kennis, maar kijken naar het totale kind. Zo ben ik begonnen in het jenaplanonderwijs en van daaruit ben ik overgestapt naar het montessorionderwijs. Maar ook daar voelde ik steeds meer beperkingen.

Keer op keer stelde ik mezelf de vraag: 'Waar ligt mijn essentie, mijn hart en verlangen?'

Het heeft me altijd enorm gefascineerd hoe natuurvolkeren leven, hoe ze omgaan met de natuur en met elkaar. Hoe ze denken over ontwikkeling, heling en genezing.

Door twee heel bijzondere reizen naar Engeland en naar Peru ben ik in contact gekomen met indianen en sjamanen. Beide keren liet ik me sterk leiden door mijn intuïtie en dat resulteerde in veel ontmoetingen, ceremonies en inzichten. Inmiddels ben ik me verder aan het verdiepen in de levenswijze en levensvisie van sjamanen. Afgelopen tijd ontving ik enkele healings en inwijdingen van verschillende sjamanen.

Sjamanen werken door middel van energie aan transformatie en genezing waardoor er een nieuw evenwicht ontstaat. Zij transformeren zware energie naar lichte energie, zonder te oordelen. Er bestaat geen goed of fout.

Het liefst zou ik, op mijn manier, sjamaan voor kinderen willen zijn. Dit is wat mij in het diepst van mijn hart raakt en waar ik ultiem naar verlang. Kinderen helpen, steunen, begeleiden om bij hun hart te komen en blijven.

In het blad Educare las ik over een opleiding tot spiritueel kindercoach: kinderen begeleiden om bij hun essentie te komen en blijven. Inmiddels heb ik de opleiding afgerond en ben ik gecertificeerd spiritueel kindercoach. Deze opleiding leerde mij hoe ik vorm kan geven aan mijn diepste verlangen. Zo ben ik workshops gaan ontwikkelen en geven.

Ik ben inmiddels gestopt met mijn baan als leerkracht op een montessoribasisschool. Ik wil graag op een andere manier met kinderen werken: veel meer vanuit het kind, kindgericht. En daarbij vind ik de totale ontwikkeling van belang, niet alleen de cognitieve ontwikkeling. Waar ligt de kracht, de essentie van een kind en hoe kan ik, of de school, ruimte bieden aan kinderen om dit te ontdekken, zodat ze trouw kunnen zijn aan zichzelf? Het is zo belangrijk dat zij trouw mogen zijn aan zichzelf, dat hun ontwikkeling zich op een natuurlijke manier mag ontvouwen.

In mijn zoektocht naar nieuwe vormen van onderwijs heb ik vele scholen bezocht, waaronder twee heel bijzondere scholen voor natuurlijk leren: De Aventurijn in Loenen en de Vrije Ruimte in Scheveningen. Op die laatste school heb ik een schooljaar gewerkt.

Maar ik kom ook veel obstakels tegen, zoals heel veel onbewustheid en onbegrip. In het onderwijs is men zich niet bewust van zijn angst en controlegerichtheid. Het onderwijs is, mijns inziens, nog niet klaar voor stappen naar het nieuwe. Ik heb daarom ook, met pijn in het hart, (tijdelijk) afscheid moeten nemen van het onderwijs.

Samen met een vriendin, een transpersoonlijk counselor, onderzoek ik de mogelijkheid om een praktijk of plek te creëren waar kinderen zich fijn voelen, gezien voelen en waar ze kunnen genieten, leren, ontwikkelen en helen. De komende tijd willen we ons idee vormgeven. Het wordt nu tijd voor concrete stappen.

Het moet nu helemaal uit mezelf komen en dat ervaar ik als een uitdaging. Het gaat erom dat ik echt in mezelf geloof en mijn hart en passie volg. En ik volg de stroom.

En dat is ook waar het mij om gaat: geloof in jezelf. Geloof in het goddelijke in jezelf. Daar wil ik kinderen en volwassenen ook bij helpen.